Ο Έλληνας «βασιλιάς» του Muay Thai έκατσε στο θρόνο του. Δεκαέξι χρόνια στα ρινγκ, δεκαέξι χρόνια, πείσμα, επιμονή, σκληρές εξαντλητικές προπονήσεις, δεκαέξι χρόνια προκαλώντας τα όρια μεταξύ της αντοχής ενός κορμιού και της υπερβολής μιας ψυχής, δεκαέξι χρόνια πιστός σε ένα όνειρο...Τώρα κάθεται στο σπουδαιότερο «θρόνο», παγκόσμιος πρωταθλητής KING OF THE RING 2006, ο ΠΡΩΤΟΣ Έλληνας που πήρε τον διεθνή τίτλο στην κατηγορία των 72 KG στο MUAY THAI. Tο FURIOUS με το Street Demons συνάντησε τον παγκόσμιο πρωταθλητή Σταμάτη Μπιτάκο, γνωστό στις εγχώριες και διεθνείς αρένες ως STAM THE SHOWMAN, στον Ασπρόπυργο στο γήπεδο του paintball, εκεί που οι κοφτεροί του αγκώνες....συνέτριψαν τα «όπλα»...
Α.Κ. Σταμάτη είσαι ο μοναδικός Έλληνας, επαγγελματίας αθλητής που παίζεις FULL MUAY THAI (σ.σ επιτρέπονται όλα τα χτυπήματα και οι αγκώνες στο κεφάλι) και μάλιστα κατάφερες να αποκτήσεις και τον παγκόσμιο τίτλο στην κατηγορία σου. Για ποιο λόγο επέλεξες τη σκληρότερη μορφή του αθλήματος;
Σ.Μ Από μικρός αγαπούσα να αντιμετωπίζω δύσκολες καταστάσεις και όταν ασχολήθηκα με τις πολεμικές τέχνες έψαξα και βρήκα το πιο σκληρό στυλ. Η επικινδυνότητα, το ρίσκο, η πρόκληση με εξιτάρουν, γιατί όταν παίζεις με αγκώνες στο κεφάλι πολλές φορές δεν ξέρεις πώς θα κατέβεις ή...αν θα κατέβεις από το ρινγκ. Το άθλημα αυτό με βοηθάει να εξουδετερώνω το φόβο, να ξεπερνάω τα όριά μου και να ανακαλύπτω καλύτερα τον εαυτό μου!
Α.Κ Ποια ήταν η πορεία που χρειάστηκε να χαράξεις προκειμένου να γίνεις κάτοχος της ζώνης «king of the ring;
Σ.Μ Ξεκίνησα το 1990 και οι θυσίες ήταν αμέτρητες για να φτάσω να είμαι σήμερα παγκόσμιος πρωταθλητής. Πηγαίνοντας πίσω στο χρόνο θυμάμαι να κάνω δύο δουλειές παράλληλα με τον πρωταθλητισμό για να μπορώ να συντηρώ οικονομικά τον εαυτό μου και τις απαιτήσεις της αγωνιστικής μου καριέρας. Ακόμα έχει χρειαστεί να παραμείνω στην μακρινή Ταϊλάνδη μόνος, για αρκετό καιρό, προκειμένου να έχω την καλύτερη δυνατή προετοιμασία. Εκεί οι συνθήκες είναι πραγματικά δύσκολες και αυτό σίγουρα το επιβεβαιώνουν όσοι έχουν πάει. Έχω έρθει αντιμέτωπος και με την οικογένειά μου αλλά ποτέ δεν μετάνιωσα, δεν λύγισα, δεν απομακρύνθηκα από το στόχο μου και δεν σταμάτησα να παθιάζομαι με το άθλημά μου. Οι δυσκολίες απλά με πείσμωναν περισσότερο.
Α.Κ Είσαι ο πρώτος fighter που καθιέρωσε στην Ελλάδα το show πριν και κατά τη διάρκεια του αγώνα σου. Πώς το αποδέχτηκε το Ελληνικό κοινό;
Σ.Μ. Κάπως αμήχανα στην αρχή γιατί δεν ήταν συνηθισμένο σε αντίθεση με το κοινό του εξωτερικού. Όμως είμαστε επαγγελματίες fighter και ελπίζω να με μιμηθούν - ήδη το κάνουν μερικοί - και άλλοι συναθλητές μου. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτός που θα αγοράσει εισιτήριο έρχεται για να δει θέαμα, γυμνασμένα κορμιά, εντυπωσιακές εξόδους και γενικότερα show και έξω και μέσα στο ρινγκ. Όποιος είδε το NO LIMITS 1 το Σεπτέμβρη μπορεί να καταλάβει. Στο ring με συνόδεψε το RNB group «ΖΩΝΤΑΝΟΙ ΝΕΚΡΟΙ»(Τάκης, Παναγιώτης), πολύ έγραψαν για πρώτη φορά κομμάτι για μένα και για έναν fighter γενικότερα.
Α.Κ Την άνοιξη του 2006 ήσουν ανάμεσα στους τρεις μοναδικούς fighter, που αποδέχτηκαν την πρόκληση να ανέβουν στο τουρκικό ρινγκ στην Πόλη. Γιατί δέχτηκες και τι αποκόμισες από αυτή την εμπειρία;
Σ.Μ Ήταν άθλος αυτό που κάναμε εκείνο το βράδυ γιατί ενώ βρεθήκαμε μέσα σε μια πραγματικά καυτή έδρα μπροστά στο φανατισμένο τουρκικό κοινό βρήκαμε το κουράγιο και το σθένος που χρειαζόταν για να δώσουμε αυτή τη μάχη. Η πρόταση έγινε σχεδόν σε όλους τους Έλληνες fighter αλλά είχαμε το θάρρος να αποδεχτούμε την πρόταση εγώ, ο Γιάννης Σοφοκλέους και ο Σταύρος Λούκας. Μάλιστα δεν δίστασα να βγω με το Δικέφαλο (το βυζαντινό σύμβολο) ραμμένο στο σορτσάκι μου, που αποτέλεσε κόκκινο πανί για τους Τούρκους. Είχα την ευκαιρία να δώσω μια σημαντική μάχη στην Κωνσταντινούπολη και το ένιωθα σαν ηθικό χρέος στους προγόνους μου. Και αυτό είναι το πιο σπουδαίο κίνητρο που κανένα χρηματικό έπαθλο δεν μπορεί να επισκιάσει.
Α.Κ Περιέγραψέ μας τα συναισθήματά σου λίγο πριν ανέβεις στο ρινγκ ενόψει μιας σκληρής μάχης.
Σ.Μ. Αδρεναλίνη στα κόκκινα, ένταση, πάθος, ανυπομονησία για τη μάχη, εμμονή για τη νίκη και φυσικά φόβος. Ευτυχώς όμως βρίσκω πάντα τον τρόπο να ξεπερνάω το τελευταίο...
Α.Κ. Λένε κάποιοι ότι την ώρα που παίζεις πάνω στο ρινγκ είσαι μόνος σου. Σε βρίσκει σύμφωνο η θέση αυτή;
Σ.Μ. Κατηγορηματικά όχι! Μπορεί για τρεις ή πέντε γύρους να φαίνεσαι μόνος αλλά δεν είσαι. Έχεις την «οικογένειά» σου στη γωνία σου, τους ανθρώπους δηλαδή που κόπιασαν και ίδρωσαν μαζί σου, καθόλη τη διάρκεια της προετοιμασίας. Αυτούς με τους οποίους μοιράζομαι την αγωνία, τον πόνο, το όνειρο...
Α.Κ. Ποιοι αποτελούν την «οικογένειά» σου;
Σ.Μ. Έχω την τύχη να έχω το πληρέστερο και πιο εξειδικευμένο επαγγελματικό team που έχουν γνωρίσει ποτέ τα Ελληνικά ring. .Προπονητής μου στο THAI BOX είναι ο Νίκος Γιαννέλης, ο μόνος προπονητής που έχει αγωνιστεί πάνω στα ring σε όλα τα στυλ (kick boxing, muay thai, full contact) με μεγάλη επιτυχία, δύναμη και ψυχή και η σπουδαία εμπειρία του είναι απαραίτητη για τους υψηλούς στόχους που έχω βάλει.
Στην πυγμαχία με έχει αναλάβει ο καλύτερος Έλληνας πυγμάχος που έχει αναδείξει η χώρα μας, ο Αντώνης Γιαννούλας. Οι 500 αγώνες που έχει στο ενεργητικό του και η συμμετοχή του στην Ολυμπιάδα και σε πολλά παγκόσμια πρωταθλήματα στο εξωτερικό θα παίξουν καταλυτικό ρόλο στη μεταμόρφωση των χεριών μου.
Στη διατροφή, στο στίβο και στα βάρη, αισθάνομαι πάρα πολύ τυχερός που με έχει αναλάβει ο αθλητίατρος Χρήστος Τζούρτζος, ένας προπονητής που χρειάζεται πραγματικά κάθε αθλητής που θέλει να κάνει τη διαφορά. Η εμπειρία του είναι μεγάλη καθώς υπήρξε και ο ίδιος πρωταθλητής στο body building και προπονεί πρωταθλητές στο στίβο, στην κολύμβηση και στην άρση βαρών. Υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων είναι η αδελφή μου Γωγώ Μπιτάκου, «fighter» και η ίδια με πάθος για εμπόλεμες ζώνες που ως free-lancer έχει επισκεφτεί μόνη της, με στήριζε πάντα ψυχολογικά και με ενθάρρυνε να προχωρήσω.
Θέλω επίσης να ευχαριστήσω το Νάσο Αργυρόπουλο που είναι για πολλά χρόνια στη γωνία μου και ήταν κάτι παραπάνω από προπονητής: Φίλος, αδελφός, μέντορας. Σε κάποιες δύσκολες στιγμές ίσως να είχα εγκαταλείψει αν δεν ήταν αυτός και είναι άδικο και ανέντιμο να βάλλεται από κάποια άτομα του χώρου. Λάθη κάνουμε όλοι αλλά σημασία έχει η πρόθεση και οι πραγματικοί μαχητές παίρνουν πάντα την ευθύνη επάνω τους.
Σημαντικό κομμάτι της γωνίας μου είναι και ο φίλος Τόλης Μπάκος που ξέρει πως να ξετινάζει την αδρεναλίνη μου λίγο πριν ανέβω στο ρινγκ. Σημαντική η προσφορά και των δημοσιογράφων Στέφανου Κωσταντινίδη και Αλέξανδρου Κρεμεζή, που αγάπησαν το χώρο μας και στηρίζουν κάθε μας προσπάθεια. Τους ευχαριστώ εκ μέρους όλων των fighter.
Α.Κ. Γιατί στην Ελλάδα το άθλημα δεν είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο όπως στο εξωτερικό;
Σ.Μ. Το οξύμωρο είναι ότι υπάρχουν σπουδαίοι Έλληνες μαχητές με κατάρτιση, πείρα, δύναμη, ψυχή, τίτλους και διεθνείς διακρίσεις, αθλητές που εκπροσωπούν και προβάλλουν επάξια τη χώρα μας στις αρένες των 5 ηπείρων και στην πατρίδα μας τους αγνοούν. Δυστυχώς το άθλημα δεν έχει προμοταριστεί σωστά από υπεύθυνους επαγγελματίες και ένα μεγάλο μέρος του Ελληνικού κοινού δεν είχε την ευκαιρία να μας γνωρίσει. Η έλλειψη ποιοτικών διοργανώσεων στη χώρα μας σίγουρα δεν ευνοεί αν και τα πράγματα μετά το NO LIMITS φαίνεται πως μπαίνουν σε ένα καλό δρόμο. Στο εξωτερικό το άθλημα προβάλλεται σωστά, υπάρχουν τεράστια χορηγικά πακέτα που εξασφαλίζουν και τους
Α.Κ. Μετά τον παγκόσμιο τίτλο, ποιος είναι ο επόμενος στόχος σου;
Σ.Μ. Οι στόχοι δεν σταματάνε ποτέ. Ένα από τα όνειρά μου είναι η συμμετοχή μου στο Κ-1 και στα S-1, κάτι που πιστεύω ότι πολύ σύντομα θα καταφέρω με τη βοήθεια της ομάδας μου και με την προετοιμασία που κάνω τελευταία, την καλύτερη που είχα ποτέ. Έπειτα θα ήθελα να είμαι ο πρώτος Έλληνας που θα αγωνιστεί στη χώρα που γέννησε το MUAY THAI, την Ταϊλάνδη και συγκεκριμένα στο RAJA STADIUM, εκεί όπου κάθε Τετάρτη αγωνίζονται μόνο οι καλύτεροι του MUAY THAI και αυτός θα είναι και ο δυσκολότερος στόχος.
Α.Κ. Πολλοί υποστηρίζουν ότι το ντόπινγκ είναι αναγκαίο κακό στον πρωταθλητισμό γενικότερα. Τι πιστεύεις;
Σ.Μ. Σίγουρα τα τελευταία χρόνια έχουμε δει κρούσματα σε διάφορους χώρους, όπως στο ποδόσφαιρο, μπάσκετ, στίβο και στα περισσότερα αθλήματα που αφορούν επαγγελματίες αθλητές που κάνουν πρωταθλητισμό. Αναμφίβολα υπάρχουν και στο δικό μας το χώρο και είναι γνωστό στον κύκλο μας ποιοι έχουν φτάσει ψηλά βασιζόμενοι περισσότερο στη χρήση αυτών των ουσιών. Για κάποιους λοιπόν είναι επιλογή, που την πληρώνουν γρήγορα με τη ραγδαία πτώση τους και σε κάποιους άλλους όπως είναι ο Γιάννης Σοφοκλέους, ο Αλέξανδρος Σταυρόπουλος και φυσικά συγκαταλέγω και τον εαυτό μου, αξίζουν εύσημα γιατί ότι καταφέραμε το πετύχαμε μόνοι μας, ακολουθώντας τα χνάρια των «παλαιών» μεγάλων μαχητών, σαν τον Πάρη Βασιλικό, το Λογγινίδη, το Νίκο Γιαννέλη που εγγυημένα διέπρεψαν χωρίς ποτέ να αναμειχθούν με ουσίες!
Α.Κ. Υπάρχει μια άποψη ότι πολλοί fighters εμπλέκονται στα κυκλώματα της νύχτας.
Σ.Μ. Είναι εύκολο να επικρίνεις αυτούς τους ανθρώπους, αλλά κανείς δεν ψάχνει το γιατί κάποιοι αθλητές - και σε πολλές περιπτώσεις μεγάλα ταλέντα - έκαναν «στροφή» και επέλεξαν τη νύχτα. Το σύστημα θα έπρεπε να εξασφαλίζει τις συνθήκες για να προχωρήσει ένας επαγγελματίας. Δεν μπορεί κάποιος να δουλεύει οικοδομή και ταυτόχρονα να προπονείται σκληρά, αναγκαστικά θα επιλέξει κάτι που θα τον κουράζει λιγότερο και θα του επιτρέπει να επιβιώνει. Είναι όλοι καλά παιδιά που αναγκαστικά - επειδή είμαστε ακόμα πίσω στην Ελλάδα ως προς το άθλημα - αναγκάζονται να τα παρατήσουν γιατί δεν έχουν άλλη επιλογή.
Α.Κ. Η τελευταία φορά που σε θαυμάσαμε ήταν το Σεπτέμβρη στο NO LIMITS και χαρήκαμε ιδιαιτέρως όταν είδαμε καταξιωμένους εκπροσώπους της εγχώριας show biz να παρακολουθούν με ιδιαίτερη προσοχή.
Σ.Μ. Συμμετέχοντας σε αξιόλογες μεγάλες διοργανώσεις στο εξωτερικό, σκεφτήκαμε με την αδελφή μου να δημιουργήσουμε αντίστοιχα show και στην Ελλάδα, προκειμένου να αναδείξουμε το χώρο και να προβληθούν οι μεγάλοι αθλητές που με την υποστήριξη του Ελληνικού κοινού σύντομα θα δικαιωθούν και στην Ελλάδα. Το NO LIMITS είχε πολύ καλό στήσιμο, θέαμα πλούσιο αγωνιστικό και καλλιτεχνικό και πιστεύουμε ότι πολύ σύντομα θα γίνει θεσμός στη χώρα μας. Είναι κάτι καινούργιο και μοναδικό, πρωτόγνωρο για την Ελλάδα.
Σε ότι αφορά τους επωνύμους, στο εξωτερικό είναι συνηθισμένο να κατακλύζουν το χώρο γύρω από το ρινγκ και να επιβραβεύουν τους αθλητές. Το NO LIMITS μεταξύ άλλων το παρακολούθησαν ο κ. Καρβέλας, η κ. Πάνια, η κ.Αναγνωστοπούλου, οι οποίοι χαίρομαι που είναι fan και αξιόλογοι φίλοι και θαυμάζω σε αυτούς κάτι που έχουν οι γνήσιοι fighter, την απλότητα και την ταπεινότητά τους.
Α.Κ. Στις 3 Μαρτίου 2007, στο Ολυμπιακό στάδιο Άρσης Βαρών στη Νίκαια, θα σε ξαναδούμε στο NO LIMITS 2 και αυτή τη φορά η πρόκληση θα έχει «άρωμα» τουρκικό!
Σ.Μ. Έχω αγωνιστεί ξανά εναντίων Τούρκων αθλητών και σίγουρα είναι κάτι ξεχωριστό όχι μόνο για εμάς αλλά και για τους Έλληνες θεατές, που ελπίζω να έρθουν να στηρίξουν την προσπάθειά μας και τους υπόσχομαι να δουν αυτό που θέλουν. Τον Τούρκο πεσμένο από ΝΟΚ ΑΟΥΤ στο Ελληνικό καναβάτζιο!
Α.Κ. Ποια είναι τα πρότυπά σου το χώρο;
Σ.Μ. Δεν μου αρέσει η λέξη πρότυπο γιατί ο κάθε ένας από εμάς είναι μοναδικός. Όμως σέβομαι και θαυμάζω μεγάλους αθλητές που εκτός από σπουδαίοι fighter καταξιώθηκαν στη σύνείδησή μου και για το ήθος τους. Αναφέρομαι στους Πάρη Βασιλικό, Στέλιο Λογγινίδη, Νίκο Γιαννέλη, Νάσο Αργυρόπουλο, Αντώνη Γιαννούλα. Οι συνθήκες δεν ήταν οι καλύτερες όταν αγωνίζονταν εκείνοι, αλλά με μοναδικό τους εφόδιο την Ελληνική σημαία, διέπρεπαν στις αρένες της χώρας μας και αυτές του εξωτερικού. Σέβομαι επίσης τον αγώνα που κάνουν κάποιοι αθλητές γνωστοί στο χώρο, όπως είναι ο Γιάννης Σοφοκλέους, ο Αλέξανδρος Σταυρόπουλος, ο Ζαφύρης Κοτσάκης που χωρίς να έχουν την κατάλληλη υποστήριξη παραμένουν πιστοί στο όνειρό τους.
Α.Κ. Ποιο είναι το μήνυμα πυ θα ήθελες να περάσεις στους fighter που τώρα ξεκινάνε την επαγγελματική τους καριέρα. Αξίζει τον κόπο;
Σ.Μ. Στους νέους αθλητές θα ήθελα να πω ότι το πρώτο που πρέπει να κοιτάνε στο ξεκίνημά τους είναι να έχουν σωστούς ανθρώπους δίπλα τους που να τους συμβουλεύουν όπως πρέπει και ο απώτερος σκοπός τους να μην είναι το χρήμα και η δόξα αλλά η παιδεία και οι σωστές αξίες. Ο δρόμος είναι σίγουρα σκληρός αλλά αν το λέει η καρδιά τους όπως η δική μου, θα παραμείνουν και κάποια στιγμή θα ανταμειφθούν οι κόποι τους, να είναι σίγουροι για αυτό.
Α.Κ. Σταμάτη τελικά ποια είναι τα όρια ενός fighter, υπάρχουν;
Σ.Μ. Όταν ασχολείσαι με ένα οποιοδήποτε άλλο άθλημα ίσως να χρειάζεται να φτάσεις στα όριά σου ή ακόμα και να τα ξεπεράσεις κάποιες φορές.
Όταν όμως μιλάμε για αληθινές μάχες που γίνονται πάνω στο ρινγκ, το να ξεπερνάς τα όριά σου, είναι ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ!